Dzierżawa, umowa, na mocy której wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i użytkowania, tj. pobierania z niej pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony za zapłatą umówionego czynszu. Umowa dz. jest zbliżona do umowy najmu, obejmującej wyłącznie używanie rzeczy. W przeciwieństwie do umowy najmu umowa dz. uprawnia nie tylko do używania rzeczy, lecz i do pobierania pożytków. Umowę dz. normuje Kodeks cywilny. W feudalizmie i kapitalizmie dz. stanowi jedną z form eksploatacji bezpośrednich producentów przez właścicieli ziemskich. W prawie feudalnym występowała często dz. długoletnia: 50-letnia, 99-letnia, a także wieczysta. Tego rodzaju długoletnie dz. noszą nazwę emfiteuzy. Dość szeroko były one rozpowszechnione w Niemczech, Francji i w Polsce w XV—XVIII w. W Polsce umowa dz. ma obecnie zastosowanie przede wszystkim w rolnictwie. Przedmiotem dz. są najczęściej działki gruntu należące do indywidualnych gospodarstw rolnych.
