Symulacja, eksperymentowanie na modelu. Model odwzorowuje rzeczywistość, natomiast s. imituje ją. S. może wykorzystywać różne typy modeli: symboliczny, fizyczny bądź analogowy. Główne zastosowanie znajduje s. w badaniach. S. ekonomiczna jest dynamiczną metodą szkolenia. Polega na zbudowaniu modelu matematycznego (model symboliczny), odzwierciedlającego możliwie wiernie mechanizm działania danego systemu ekonomicznego (przedsiębiorstwa, branży itp.) i na odtworzeniu zgodnie z przyjętym modelem kolejnych stanów tego systemu, biorąc pod uwagę decyzje mogące zmienić stan równowagi, przy Jednoczesnym ograniczeniu czynnika czasu. Jest to szczególny rodzaj s., włączający bezpośrednio ludzi do podejmowania decyzji. Na podstawie takiego modelu grupy szkolone, z których każda reprezentuje symulowane przedsiębiorstwo, biorą udział w tzw. grze kierowniczej. Jest ona przeniesieniem zasad tzw. gier wojennych do sytuacji przemysłowej i wymaga od uczestników zdefiniowania celów, przewidywania rozwoju sytuacji ekonomicznej, zdecydowania o strategii działania oraz podjęcia wielu decyzji operacyjnych. Decyzje te mogą dotyczyć: wielkości produkcji, wydatków na badania i rozwój, jakości wyrobów, cen itp. Każda seria decyzji operacyjnych odnosi się do jednego okresu gry. Okres ten może symulować np. dzień, miesiąc lub rok faktycznej działalności. Podjęte decyzje są przetwarzane bądź w sposób „ręczny”, bądź automatycznie (tzw. gry komputerowe) zgodnie z regułami przyjętymi w modelu. Maszyny cyfrowe w odniesieniu do gier pozwalają na: 1. odtwarzanie w sposób bardziej realny złożonego otoczenia przedsiębiorstwa (wprowadzenie do modelu większej liczby zmiennych) oraz 2. obliczenie bardzo szybko rezultatów podjętych decyzji. Wyniki obliczeń stanowią podstawę do podejmowania decyzji na okres następny. W ten sposób w ciągu jednego dnia można symulować wiele lat działalności. Gry kierownicze mogą mieć zastosowanie nie tylko jako metoda szkolenia, ale również jako narzędzie do wstępnego sprawdzania planów.
