Typizacja, czynność zmierzająca do ograniczenia liczby odmian przedmiotów, urządzeń i obiektów przez wybór tych, które w pewnym okresie byłyby najbardziej efektywne, tzn. spełniałyby swoje zadania najsprawniej przy relatywnie najniższych kosztach zarówno wytwarzania, jak i eksploatacyjnych. Typowe mogą być elementy i zespoły wchodzące w skład różnych wyrobów finalnych, np. M silniki do maszyn. Typowe są składające się ze znormalizowanych części i elementów przedmioty, urządzenia i obiekty, stanowiące skończoną całość zdolną do samodzielnego spełniania usług, np. domek jednorodzinny, urządzenie produkcyjne, lodówka. T. może być przeprowadzona różnymi metodami, z których najczęściej stosowane polegają na: 1. wyborze jednego (lub kilku) określonego przedmiotu, urządzenia lub obiektu spośród wielu istniejących i uznaniu go na podstawie przeprowadzonych badań lub dokonanych obserwacji — za typowy dla danej odmiany czy grupy;2. wyborze najlepszych cech z wielu przedmiotów, urządzeń lub obiektów i skonstruowaniu z nich nowego, lepszego w stosunku do pozostałych typu. T. powinna realizować stały postęp ekonomiczny przez wyeliminowanie z użytku mało wydajnych przedmiotów i urządzeń oraz redukcję występujących odmian do ich optymalnej liczby. Wpływ t. na życie gospodarcze zależy od jej zasięgu, a skutki zalet i wad stypizowanych przedmiotów, urządzeń czy obiektów są mniej lub bardziej widoczne w zależności od tego zasięgu. T. upowszechnia aktualny postęp techniczny i ekonomiczny, ale działa również hamująco na dalszy postęp w stypizowanych obiektach (urządzeniach, przedmiotach). Dlatego należy co jakiś czas rewidować istniejące ustalenia typizacyjne.
