Czynsz: 1. W feudalizmie — powtarzające się okresowe świadczenia w pieniądzu lub w naturze, przypadające panom feudalnym od chłopów niepańszczyźnianych; rozpowszechnione były przede wszystkim we Francji, w Niemczech i w Polsce; jako przeżytki feudalizmu uległy likwidacji w Europie zachodniej na początku XIX w., w Europie wschodniej — na początku XX w. Prawo użytkownika gruntu czynszowego pod względem uprawnień zbliżone było do prawa własności. Prawo to było dzierżawione i zbywalne. Wysokość ustanowionego cz. nie mogła ulegać zmianom. Instytucja prawa czynszowego w Polsce stworzona została przez Statut Litewski, a ustawodawstwo obowiązujące w byłym zaborze rosyjskim utrzymało tę instytucję. W okresie międzywojennym grunty czynszowe zostały wykupione przez użytkowników. 2. W obowiązującym prawie cywilnym — oznaczone w pieniądzu lub w naturze świadczenie najemcy za używanie rzeczy najętej lub świadczenie dzierżawcy za używanie i pobieranie pożytków z przedmiotu dzierżawy.
